Oprócz swoich najbardziej znanych przeciwników (Polski, Francji, Wielkiej Brytanii, USA, ZSRR) Imperium Hitlera toczyła także swe walki z mniejszymi państwami. Część z wojen III Rzeszy odbyła się też na innych teatrach działań niż te najpopularniejsze.

15 października 1946 roku marszałek III Rzeszy Hermann Göring został znaleziony martwy w swojej celi. Trybunał w Norymberdze skazał go na śmierć. Jednak pomimo nadzwyczajnych środków ostrożności (więźniowie byli osadzeni w pojedynczych celach, pilnowali ich całą dobę strażnicy, wprowadzono zakaz rozmów pomiędzy więźniami, za każdym razem w drodze z celi na salę rozpraw byli pilnie strzeżeni, w czasie samego procesu nie mogli opuszczać ławy oskarżonych) Göring popełnił samobójstwo zażywając truciznę...

Po pokonaniu Polski, Danii i Norwegii oraz zajęciu Austrii i Czechosłowacji, wzrok Imperium III Rzeszy skupił się na zachodzie. Potężna machina wojenna w 1940 roku uderzyła na Belgię, Holandię i Francję, pokonując i zajmując te kraje w przeciągu niecałych dwóch miesięcy.

Państwa Półwyspu Iberyjskiego wspierały III Rzeszę zarówno pod względem politycznym jak i militarnym. W faszystowskiej Hiszpanii powstały obozy koncentracyjne, prześladowano opozycję. Wszystkie poczynania władz ówczesnej Hiszpanii były wzorowane na III Rzeszy. Dokumenty na temat współpracy Niemiec Nazistowskich i Hiszpanii o ile nie zostały spalone wciąż są tajne i nie wiadomo kiedy zostaną upublicznione.

Jedną z najbardziej dziwnych i zagadkowych historii, które wymagają wyjaśnienia, po II wojnie światowej, to niewątpliwie los Martina Bormanna szefa kancelarii NSDAP, osobistego sekretarza i ochroniarza Adolfa Hitlera. Ślad i słuch po nim zaginął, kiedy armia sowiecka zdobywała Berlin. Spośród wszystkich znanych osobistości III Rzeszy, tylko dzieje Bormanna osnute są mgiełką tajemnicy.

III Rzesza razem z ZSRR zniszczyły państwo polskie we wrześniu 1939 roku. Nie oznaczało to jednak, że dwa mocarstwa zakończyły swoją współpracę, a mianowicie trwała ona dalej. Obydwa państwa, a raczej służby tych państw Gestapo i NKWD współpracowały ze sobą w walce z polskim podziemiem jak również w likwidacji polskiej inteligencji.

Niemiecka armia w toku działań drugiej wojny światowej na szeroką skalę korzystała ze zdobyczy sprzętowych na swoich przeciwnikach. Na froncie zastosowanie znalazły wszelkie możliwe przejawy techniki Aliantów, a w niektórych rodzajach w znaczny sposób przewyższały one dokonania nazistowskiej myśli konstrukcyjnej.

Wokół wszystkich dyktatorów zawsze istnieje grono ludzi, którzy są ich najbliższymi współpracownikami. Przebywają razem z dyktatorem praktycznie bez przerwy tworząc "elitarny" niewielki krąg cieszący się przywilejami jakimi nie mogą pochwalić się inni. Tak samo było w przypadku Adolfa Hitlera.

III Rzesza poza swoimi oficjalnymi sojusznikami posiadała rozliczne grono "cichych sojuszników". Można tutaj wymieniać bardzo wiele osób i instytucji państwowych, uwikłanych w pomoc ustrojowi nazistowskiemu. Państwa te, jak również instytucje do dzisiaj nie chcą ujawnić jak daleka była współpraca z III Rzeszą.

Austria oraz Niemcy miały wspólną historię. Ziemie Austriackie oddzieliły się od ziem Cesarstwa Niemieckiego i przez kilka wieków to Wiedeń dyktował warunki państwom niemieckim. Zmieniło się to w II połowie XIX wieku, gdy na drodze wojen doszło do zjednoczenia Niemiec.

O zdrowiu Adolfa Hitlera, jego lekarzach, metodach leczenia i stosowanych dietach powstało dotychczas wiele publikacji. Wiadomo na pewno, że był on typem hipochondryka. Dręczył go nieustanny strach przed rychłym zgonem, przez co nie ruszał się nigdzie bez swojej medycznej świty.

"Kat Krakowskich Żydów", "Niekoronowany Król Polski" jak sam siebie nazywał. Wszystkie te określenia mówią już wiele o Hansie Franku "władcy Generalnego Gubernatorstwa" jakie powstało na ziemiach polskich nie wcielonych do III Rzeszy (tereny tak zwanej Polski Centralnej, gdzie przed wybuchem wojny znajdował się między innymi Centralny Okręg Przemysłowy).