Obozy koncentracyjne III Rzeszy były miejscem niewyobrażalnego cierpienia, terroru i śmierci. W ich cieniu toczyło się jednak życie ludzi, którzy te miejsca tworzyli, nadzorowali i zarządzali nimi- esesmanów. Choć byli częścią machiny zagłady, wielu z nich prowadziło pozornie „normalne” życie.

Wśród licznych artefaktów z czasów II wojny światowej jednymi z najbardziej rozpoznawalnych są tzw. nieśmiertelniki- metalowe identyfikatory żołnierzy, które miały zapewnić możliwość rozpoznania poległych na polu bitwy. W Wehrmachcie, czyli siłach zbrojnych III Rzeszy, noszono je powszechnie, a ich konstrukcja i system oznaczeń do dziś fascynują historyków oraz kolekcjonerów militariów.

Upadek III Rzeszy w 1945 roku oznaczał nie tylko koniec dyktatury Adolfa Hitlera, lecz także dramatyczny zwrot w życiu jego najbliższych krewnych. Nazwisko „Hitler” stało się symbolem zbrodni i zniszczenia, a ci, którzy je nosili lub byli spokrewnieni z dyktatorem, stanęli przed dylematem- ukrywać swoją tożsamość, zrywać więzi rodzinne, emigrować, a czasem nawet zmieniać nazwisko.

Po zakończeniu II wojny światowej świat stanął przed dramatycznym pytaniem: jak ukarać tych, którzy odpowiadają za bezprecedensowe zbrodnie nazistowskiego reżimu? Proces norymberski był spektakularnym początkiem, lecz nie zakończył sprawy.