Albert Speer
Architekt Hitlera, który został wyznaczony na stanowisko ministra uzbrojenia w rządzie Adolfa Hitlera. Człowiek, który opracowywał najważniejsze nazistowskie projekty budowlane. Miały one sławić poczynania nazistowskiego reżimu. Człowiek, który tchnął nową moc w przemysł niemiecki. Mowa oczywiście o Albercie Speerze. Albert Speer rozpoczął swoją karierę u boku nazistów pod koniec lat 20- tych, gdy wysłuchał jednego z przemówień Adolfa Hitlera i postanowił zapisać się do NSDAP. Czas Speera nadchodzi w 1933 roku, tuż po zdobyciu władzy przez Hitlera. Jego pierwszym zdaniem jest renowacja Gmachu Ministerstwa Propagandy III Rzeszy. Zadanie wykonał wzorowo. W tym momencie miał zaledwie 28 lat. Był jednym z najmłodszych towarzyszy Hitlera.
Kolejnym dziełem Speera było wybudowane pałacu partii w Norymberdze oraz stadionu Zeppelinfeld. To tu miały się odbywać monumentalne parady nazistowskie oraz parady wojskowe. To tutaj Leni Riehfenstal kręciła niektóre ze swych filmów. W roku 1934 Speer zostaje mianowany głównym architektem Hitlera. Obydwu łączyło zamiłowanie do wielkich budowli. Tak narodziła się przyjaźń, która przetrwała do końca życia Hitlera. To Albertowi Speerowi Hitler powierzył w razie "Ostatecznego Zwycięstwa" przebudowę stolicy Niemiec i około 20 miast w Rzeszy. Speer był tym był tym pomysłem przerażony. Mówił Hitlerowi, że na takie wyzwanie potrzeba co najmniej 20 lat i ponad 500 miliardów marek! Hitler dał mu dziesięć lat. Jak wiadomo nic nie wyszło z tych planów. Prawdziwy test miał jedanak nadejść z chwilą powierzenia Speerowi opieki nad przemysłem III Rzeszy.
Nastąpiło to w 1943 roku. Wówczas to przemysł niemiecki zaczął cierpieć z powodu nalotów bombowych wojsk alianckich. Speer szybko dostrzegł olbrzymie marnotrawstwo jakie jego poprzednicy pozostawili po sobie w Ministerstwie uzbrojenia np. szkła pryzmatyczne używane w czołgach produkowało około 300 zakładów. Co zrobił Speer? Zmniejszył liczbę zakładów do 14! Zaowocowało to radykalnym skróceniem czasu pracy oraz zwiększeniem wydajności pracowników. W tym samym roku Speer zostaje mianowany szefem Organizacji Todta- dostarczającej robotników nazistom. Speer nie wahał się przed ściągnięciem robotników przymusowych do produkcji zbrojeniowej.
Produkcja zbrojeniowa zaczęła wzrastać o czym Speer z dumą meldował Hitlerowi. Nawet wobec katastrofalnej sytuacji na frontach, przemysł dostarczył na potrzeby wojska ponad
"Milion Ton Stali", a było to w roku 1944 gdy naloty dywanowe osiągnęły swoje apogeum! Kolejnymi "strzałami w dziesiątkę" okazały się projekty Speera odnośnie czołgów ciężkich. Wobec coraz większych nalotów dywanowych Speer proponował przeniesienie produkcji zbrojeniowej do podziemi. Co ciekawe zyskało to aprobatę Hitlera.
Speer widzi się ze swym "przyjacielem" po raz ostatni 20 kwietnia 1945 roku. Nie ma zamiaru jednak umierać wraz z Hitlerem. Jest jednym z tych, którzy nakłaniają Hitlera do ucieczki z bunkra. Trzeba tutaj zaznaczyć, iż Hitler pod Koniec 1944 roku wydał tak zwany "Neronowski Rozkaz"- obrócenia III Rzeszy w zgliszcza. Uznał , że i tak najlepsi zginęli na wojnie więc nie ma już sensu wierzyć w Niemcy i Niemców. Realizacja tego zadania przypada w udziale oczywiście- Speerowi. To wówczas Speer zaczął sabotować rozkazy Hitlera. Ten ostatni dowiedział się o tym od samego Speera w momencie ich ostatniego spotkania. Co ciekawe Speerowi nie stało się nic. Udaje się do Flensburga gdzie ku jego zaskoczeniu 30 kwietnia zostaje na mocy testamentu Hitlera mianowany Ministrem Gospodarki Rzeszy. Zostaje aresztowany razem z Rządem Rzeszy w maju 1945 roku.
Na Procesie Norymberskim potrafił tak wkraść się w łaski sędziów, że ci ostatni dali się zwieść. Przyznał się do winy i wyraził skruchę. Trik zadziałał znakomicie. Zamiast słów "Śmierć przez powieszenie" do uszu Speera docierają następujące słowa "Wyrok Trybunału Norymberskiego Albert Speer były minister uzbrojenia III Rzeszy zostaje skazany na 20 lat więzienia" W więzieniu Spandau w Berlinie odsiedzi cały wyrok. Nie ma zamiaru "zastygnąć" jak to sam określił za murami. W przeciągu 20 lat odosobnienia przekształca zaniedbany ogród więzienny w park z drzewami owocowymi, ławkami. Gardzą nim jednak pozostali współwięźniowie. Było to spowodowane przyznaniem się do winy podczas procesu norymberskiego.
Wychodzi z więzienia w roku 1966 po odsiedzeniu pełnych 20 lat wyroku. Staje się znowu osobą z pierwszych stron gazet przez swoją serię wykładów o architekturze. Umiera w roku 1981 podczas jednej z wizyt w Londynie.
Polecam:
Laure Joanin Llobet Siedmiu ze Spandau
Laurenc Rees Naziści
Proces w Norymberdze
Joahim Fest Pytania bez odpowiedzi
Hitler i upadek III Rzeszy
Autor: Arek Sieruga
dodaj komentarz »