Wydawać by się mogło, iż w Wielkiej Brytanii nie było sojuszników nazizmu i Adolfa Hitlera. Nic bardziej mylnego. W Wielkiej Brytanii było kilka postaci, które uważały, że tylko Adolf Hitler przez swoje działania jest w stanie ochronić Europę przed zalewem Bolszewizmu. Artykuł ten jest poświęcony próbie zobrazowania kto popierał nazizm na terenie Wielkiej Brytanii.

Wielka Brytania wyszła z I wojny Światowej zwycięsko jednakże Imperium Brytyjskie zaczęło mieć kłopoty wewnętrzne związane ze swoimi koloniami ich statusem walką niepodległościową. Do tego dochodziły jeszcze strajki, nieciekawa sytuacja ekonomiczna w kraju. Z daleka wydawało się, że Imperium Brytyjskie jest u szczytu potęgi. Wielu brytyjskich polityków uważało, że Niemcy zostały ukarane zbyt surowo jeśli chodzi o I wojnę światową. Stąd zrodziła się polityka appeasementu czyli łagodzenia nastrojów w Niemczech zwłaszcza po dojściu nazistów do władzy w Niemczech. Jej gorącym orędownikiem był między innymi premier Wielkiej Brytanii Arthur Chamberlain. Wielka Brytania zaczęła "patrzeć przez palce" na to co wyprawiają naziści w Niemczech. Gdy niemieckie wojska doprowadziły do remilitaryzacji Nadrenii rząd w Londynie nie zareagował, gdy naziści rozprawiali się z opozycją w Niemczech Londyn Milczał. Gdy Naziści Przyłączyli do Rzeszy Austrię rząd brytyjski w osobie premiera myślał, iż zapobiegnie to wybuchowi kolejnej wojny. Gdy układ Monachijski odebrał Czechosłowacji Sudety w roku 1938 Neville Chamberlain mówił, że udało się uratować pokój na świecie. Politycy w Pradze natomiast mówili "ten złośliwy stary …. Wypina się po raz kolejny i chyba chce całować Hitlera w d… i chce go ułagodzić i nie dopuścić ponownie do wojny" mówiąc o premierze Wielkiej Brytanii. Tym większym zaskoczeniem była aneksja Czech w marcu 1939 roku i utworzenie Słowacji oraz Protektoratu Czech i Moraw. Gwarancje pomocy Polsce również nic nie dały poza pustymi słowami. Stratedzy brytyjscy oceniali, iż brytyjskie wojska lądowe będą gotowe do walki dopiero po upływie pół roku, u Francuzów sytuacja wyglądała podobnie. Wypowiedzenie Niemcom wojny 3 września było więc pustym gestem, który nic nie znaczył. Prawdziwa klęska polityki appeasementu nastąpiła jednak w maju i czerwcu roku 1940 gdy niemieckie wojska zajęły połowę Europy, a wojska brytyjskie zostały ośmieszone we Francji i Norwegii. Sam premier nie mógł zrobić wiele. Chory na raka zmarł pod koniec roku 1939.

Król Edward VIII syn Jerzego V uważał, że Wielka Brytania powinna zawrzeć sojusz z Niemcami w celu "opieki nad światowym pokojem". Jego poglądy i przyjaźnie niepokoiły wielu brytyjskich polityków oraz ojca króla Jerzego V. Przyjaźnił się między innymi z ambasadorami III Rzeszy w Wielkiej Brytanii zwłaszcza z przyszłym ministrem spraw zagranicznych III Rzeszy Joachimem von Ribbentropem gdy ten był ambasadorem w Londynie. Gdy w roku 1936 abdykuje by poślubić kobietę, którą kocha Wallis Simson (miała takie same poglądy jak jej przyszły mąż) osiada we Francji, gdzie spotyka się z faszystami francuskimi. Pierwszą swoją wizytę odbywa w III Rzeszy. Wywiad Brytyjski informował wówczas wprost "Książę Windsoru dwukrotnie podczas spotkania z Hitlerem uniósł rękę w hitlerowskim pozdrowieniu" lub "Książe wyraża głęboki podziw dla Adolfa Hitlera i jego dokonań". Gdy wybucha wojna niemiecki wywiad planuje porwać księcia i jego żonę w celu wykorzystania ich do swoich potrzeb. Brytyjski wywiad jednak czuwa. Książę z żoną zostają wysłani do Portugalii, a następnie na Bahamy. Zagrożenie zostaje zneutralizowane choć przez całą wojnę wywiad będzie informował o licznych gafach księcia, który nie będzie przestawał podziwiać III Rzeszy, nie wspominając już o kilku uwagach zabarwionych ksenofobią. Do końca swojego życia książę będzie osobą niemile widzianą na dworze brytyjskim (otrzyma nawet zakaz wstępu na dwór) podobnie jak żona, którą oskarżano o szpiegowanie na rzecz III Rzeszy.

Oswald Mosley- arystokrata, przez pewien czas w pod koniec lat 20- tych minister w rządzie brytyjskim odpowiedzialny za bezrobotnych. Pozycja ją zajmował nie zadowalała go. Utworzył więc własną partię, która w początkach lat 30-tych zaczęła się radykalizować. Przekształciła się w Brytyjską Unię Faszystowską z Mosleyem na czele. Partia posiadała nawet swoje bojówki, które walczyły z brytyjskimi komunistami oraz z żydami na ulicach Londynu i innych miast brytyjskich. Mosley nawoływał wprost do izolowania i pozbycia się z Wielkiej Brytanii komunistów i Żydów . Według niego miało to zapewnić bezpieczeństwo Wyspom Brytyjskim. Oczywiście za najważniejszą sprawę uważał sojusz z Niemcami, znał osobiście najważniejszych nazistowskich przywódców z Adolfem Hitlerem włącznie. Działalność Mosleya uległa zahamowaniu w roku 1940 gdy został aresztowany i osadzony w areszcie domowym. Popularności jaką cieszył się w latach 20- tych i 30- tych już nie odzyskał. Nie udało mu się wejść do parlamentu brytyjskiego po wojnie. Zmarł na początku lat 80- tych.

Wolny Legion Brytyjski- jednostka sformowana z jeńców armii brytyjskiej znajdujących się w obozach jenieckich w III Rzeszy, pod patronatem syna jednego z ministrów w rządzie Winstona Churchilla Johna Amerigo (przed wojną znalazł się w Niemczech gdzie stał się nazistą). Jednostka poza rolą propagandową nie odegrała żadnej większej roli w II wojnie światowej. Jej żołnierze mieli walczyć w okolicach Berlina ale jednostka nie osiągnęła żadnej wartości bojowej. Spowodowane było to licznymi dezercjami pod koniec wojny. Ci, którzy nie uciekli zostali przydzieleni do jednostek niemieckich walczących w Berlinie. Ich los był przesądzony. pozostali, którzy dostali się w ręce sowieckie zostali przekazani władzom brytyjskim. Sądy brytyjskie wydawały bardzo surowe wyroki łącznie z karą śmierci, za zdradę stanu.

Ochotniczy Legion Hinduski- jednostka utworzona z jeńców pochodzenia indyjskiego znajdujących się w obozach jenieckich na terenie nazistowskich Niemiec. Miał poparcie polityków hinduskich, którzy przed wybuchem wojny wyemigrowali z Indii nie mogąc się pogodzić z uciskiem ze strony Brytyjczyków. Szacunkowe dane wspominają, że była to jednostka w sile około 2 tyś żołnierzy mająca prawo do praktykowania swojej religii i obyczajów, pomimo tego, iż byli dowodzeni przez niemieckich wojskowych. Obiecano im, że w razie "ostatecznego zwycięstwa" również Indie uzyskają niepodległość, a oni wrócą do domów. Jednostka walczyła w czerwcu 1944 roku we Francji nie odnosząc żadnych spektakularnych sukcesów. Żołnierzy ewakuowano do Niemiec, gdzie na wieść o zbliżającej się klęsce III Rzeszy postanowili uciec do Szwajcarii. Mieli pecha, natknęli się na wojska amerykańskie i francuskie. Te ostatnie zaczęły wymierzać sprawiedliwość na miejscu rozstrzeliwując kilkadziesiąt osób. Ci, którzy pozostali przy życiu faktycznie wrócili do ojczyzny gdzie byli sądzeni.

John Amery- propagandzista, syn Leo Ameryego, jednego z ministrów w rządzie Winstona Churchilla. Przed wojną znalazł się w Niemczech gdzie dał się omotać nazistowskim hasłom. Jego ojciec i brat z kolei walczyli przeciwko III Rzeszy. John Amery pracował w ministerstwie propagandy gdzie prowadził programy radiowe nawołujące Brytyjczyków do zmiany frontu i przyłączenia się do III Rzeszy, w jej działaniach wojennych. Swoją postawą doprowadził się na szubienicę. Koniec wojny zastał go we Włoszech gdzie wspierał Republikę Salo Benito Mussoliniego. Na swoje nieszczęście dostał się w ręce włoskich komunistów (pech chciał że przez cały okres wojny nawoływał do walki z ZSRR i komunizmem). Włosi przekazali go w ręce brytyjskie. Sama rozprawa była krótka bowiem Amery przyznał się do swoich czynów. Wyrok był krótki- kara śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano w Grudniu 1945 roku.


Polecamy:
Chris Bishop, Zagraniczne formacje SS. Zagraniczni ochotnicy w Waffen-SS w latach 1940-1945, Warszawa 2006
Michael Bloch, The Duke of Windsor's War, Weidenfeld and Nicolson, Londyn, 1982
L. Królikowski, Sir Oswald Mosley wódz czarnych koszul, „Szczerbiec” 1 (1995)
C. Cross, The Fascists in Britain
M.D. Higginbottom, Intellectuals and British Fascism: A Study of Henry Williamson, London 1992

autor wpisu
(15 znaków)

treść wpisu
(1000 znaków)

email

nie będzie widoczny na stronie