Dokumenty » Teksty źródłowe » Rozkaz wydany przez Karla Donitza pod nazwą "Triton - Null", bardziej znany jako "Laconia Befehl"
12 września 1942 roku doszło do strasznego w skutkach zatopienia przez niemiecki okręt podwodny U-156 brytyjskiego statku Laconia przewożącego kilkuset wojskowych oraz cywilów narodowości Brytyjskiej, a także 1800 włoskich jeńców wojennych i stu polskich podchorążych. Łącznie z załogą na statku było 2800 osób. Po storpedowaniu statku dowódca tegoż U-Boota zorientował się, że w większości rozbitków stanowią ich sojusznicy Włosi. Niezwłocznie rozpoczął akcje ratunkową. Ratowano wszystkich rozbitków bez względu na narodowość. Do akcji dołączył jeden włoski okręt podwodny oraz okręty francuskie, które podlegały rządowi Vichy. Mało tego podczas holowania szalup z rozbitkami w pobliże lądu nadleciał amerykański bombowiec z bazy na wyspie Ascension i zbombardował U-Boota. Według tłumaczeń Aliantów z popełnionego błędu załoga samolotu była nieświadoma tego, że trwa akcja ratunkowa. Tłumaczenie to nie zdaje się być wiarygodne, gdyż łodzie ratunkowe były widoczne dla atakujących. Wydarzenia te spowodowały wydanie przez Karla Donitza rozkazu pod nazwą "Laconia Befehl" o następującej treści:

1. Nie należy podejmować żadnych prób ratowania członków załóg zatopionych statków, włączając wyławianie osób pływających w wodzie i umieszczanie ich w łodziach ratunkowych, podnoszenie wywróconych łodzi ratunkowych i podawanie rozbitkom żywności i wody. Akcja ratownicza pozostaje w sprzeczności z elementarnymi zasadami prowadzenie wojny celem niszczenia nieprzyjacielskich statków i ich załóg.

2. Rozkazy zabierania kapitanów i głównych inżynierów pozostają w mocy.

3. Ratowanie rozbitków tylko wtedy, jeśli ich zeznania mogą być ważne dla waszego okrętu.

4. Bądźcie twardzi i pamiętajcie, że nieprzyjaciel także nie zwraca uwagi na kobiety i dzieci w atakach bombowych na niemieckie miasta. dodaj komentarz »
Copyright © 2006-2024 Vaterland.pl