Niemieckie lotnictwo wojskowe zadebiutowało gdy trwała I wojna światowa. Z chwilą zakończenia działań wojennych, w momencie podpisania traktatu wersalskiego Niemcy nie mogły mieć lotnictwa wojskowego. Oczywiście tak jak w przypadku broni pancernej i gazów bojowych nie mieli zamiaru stosować się do tego zakazu. Tworzono oddziały policyjne wyposażone w samoloty, które miały likwidować komunistyczne meliny. W celu jak najszybszego stworzenia nowych sił wojskowych Niemcy postanowili poszukać wsparcia w krajach neutralnych i w ZSRR. Komisje Kontrolne Ligi Narodów nie miały dostępu do tych poligonów, niemieccy wojskowi nie musieli więc niczego się obawiać. W Niemczech zaczęły powstawać aerokluby, które pod płaszczykiem sportowym szkoliły przyszłe kadry lotnictwa wojskowego. Powoli zaczęły wychodzić z finansowego dołka takie firmy jak: Junkers i Messerschmitt

Z chwilą gdy Adolf Hitler ogłosił, iż Niemcy odrzucają zasady traktatu wersalskiego produkcja zbrojeniowa mogła już ruszyć pełną parą. Na czele Ministerstwa lotnictwa miał stanąć Herman Goering mianowany generałem, jeden z najbardziej zaufanych ludzi Adolfa Hitlera. Goering w tamtym okresie skupił wokół siebie grono ludzi, którzy nie bali się zaryzykować. Do takich należeli chociażby: Ernst Udet, Erchardt Milch. Powstał zespół fachowców, który zaczął działać intensywnie na rzecz rozwoju lotnictwa. Produkcja samolotów rosła w szybkim tempie. Pozostawało tylko sprawdzić zdolność bojową samolotów. Okazja nadarzyć się miała bardzo szybko. W roku 1936 wybucha wojna domowa w Hiszpanii. Niemcy natychmiast wysyłają pomoc wojskową generałowi Francisco Franco w postaci tak zwanego Legionu Condor. Siły tej jednostki podczas walk pokazały swą brutalną moc. Zrównały z ziemią między innymi Baskijskie miasto Guernika. Było to zapowiedzią tego co nastąpi w latach późniejszych. Omówimy teraz kilku typów samolotów jakie były używane w latach 1935-1945 przez siły niemieckie.

Junkers JU 52/3 m- nazywany przez załogi Ciotka Ju"- jeden z podstawowych samolotów Luftwaffe. Produkowany w różnych wersjach aż do końca wojny. Cywilnej wersji uzbrojonej tylko w jeden karabin maszynowy używał aż do roku 1941 Adolf Hitler. Dopiero zagrożenie ze strony alianckich samolotów zmusiło Hitlera do zmiany samolotu.



Junkers JU 88- samolot dobrze znany z kampanii lat 1939 do 1941 doskonale nadający się do nalotów terrorystycznych. Obok bomb i karabinów maszynowych w tym samolocie zamontowano syreny, które wywoływały przerażenie wśród uciekających cywilów oraz żołnierzy.



Messerschmitt Me 262- jeden z pierwszych samolotów odrzutowych na świecie. Wprowadzono go jednak za późno aby mógł odegrać istotną rolę w działaniach wojennych. Nie mniej należy powiedzieć, iż piloci latający na tych maszynach uzyskali ponad 900 zestrzeleń samolotów alianckich. Samolot ten posłużył aliantom jako wzór dla ich samolotów odrzutowych. Uzbrojony był z reguły w 4 działka kaliber 30 mm, pociski rakietowe, bomby po 250 kg. Na nieszczęście dla tego samolotu profesor Messerschmitt został zapytany przez Hermana Goeringa czy myśliwiec będzie mógł spełniać również rolę bombowca. Obniżyło to osiągi szybkości tej maszyny. Inną wadą było wielkie zużycie paliwa w tych maszynach, co w sytuacji strategicznej III Rzeszy było kolejnym "gwoździem do trumny" dla tego typu samolotów. Plany zakładały wprowadzenie do użytku wersji od A do E.



Messerschitt Me 163- myśliwiec przeznaczony głównie do zwalczania alianckich samolotówktóre dokonywały nalotów na niemieckie miasta. Uzbrojony był w dwa działka kalibru 30 mm. Część myśliwców wyposażono w rakiety typu R4/M nazywane "Orkan". Łącznie do jednostek bojowych Luftwaffe dostarczono około 280 maszyn tego typu. Wiele z pośród nich uległo wypadkom. Kilkadziesiąt z nich zostało zestrzelonych po wystrzeleniu rakiet typu R4/M. Rakiety tego typu zostawiały wyraźne białe ślady. Ułatwiło to namierzanie myśliwców Me 163.



Heinkel He 162– obok Me 262 drugi samolot odrzutowy w historii lotnictwa. Miała być to tania konstrukcja, jako odpowiedź na bombardowania zakładów przemysłowych. Uzbrojony był w 2 działka kalibru 20 mm. Pierwszy oblot nastąpił w grudniu 1944 roku. Pomimo wielkich strat w przemyśle udało się wyprodukować około 400 sztuk tych maszyn. Nie wiele mogły zdziałać w warunkach bojowych. Przejęte samoloty służyły później w armii radzieckiej oraz w armiach państw zachodnich.



Messerschmitt Me 264- przykład samolotu, którego losy odzwierciedlają upadający przemysł III Rzeszy. W zamierzeniach konstruktorów miał być użyty do bombardowania miast amerykańskich. Z powodu braku surowców, paliwa wyprodukowano tylko 2 egzemplarze. Żaden nie wszedł do użytku bojowego. Bombowiec miał być silnie uzbrojony w 4 karabiny maszynowe, oraz ładunek bomb o masie 2 ton.



Messerschmitt Bf 162- bombowiec uzbrojony w 2 karabiny maszynowe kalibru 7,92 mm. Udźwig bomb około 750 kg. Samolot przeznaczony do testowania różnych rozwiązań technicznych, oraz do wykonywania zadań rozpoznawczych.. Pierwsze loty odbyły się pod koniec lat 30- tych.



Heinkel He 111- jeden z podstawowych bombowców Luftwaffe uzbrojony w 6 karabinów maszynowych kalibru 7,92 mm, bomby o wadze do 2,5 tony działko kalibru 20 mm. Swój debiut bojowy myśliwce tego typu miały podczas wojny domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939. Wybudowano ponad 7 tysięcy tych samolotów służących do końca wojny.



Głównymi firmami zajmującymi się produkcją samolotów były firmy Heinkel oraz Messerschitt, Junkers. Oprócz nich konstrukcjami samolotów zajmowały się również zakłady Fokkera: samoloty typu Focke wulf zwłaszcza Focke wulf 200 oraz Focke wulfl 400, Dornier, Arado, Bohm und Voss

Polecam:
Encyklopedia II Wojny Światowej
Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. I. II.
Dawid Donald – Wojskowe samoloty odrzutowe : od 1939 do dnia dzisiejszego
Szymon Tetera, Lekki samolot myśliwski Heinkel He 162 Spatz, "Lotnictwo", nr specjalny 9 (2009)


Autor: Arkadiusz Sieruga 2 komentarzy - pokaż »

autor wpisu
(15 znaków)

treść wpisu
(1000 znaków)

email

nie będzie widoczny na stronie