Heinz Wilhelm Guderian to człowiek, który wprowadził w życie niemiecką idee wojny błyskawicznej czyli Blitzkriegu, generał, inspektor wojsk pancernych i Szef Sztabu Generalnego. Często jego trafne oceny sytuacji na frontach, nie były uznawane przez Hitlera. Urodził się w Chełmnie na Pomorzu będącym częścią Cesarstwa Niemieckiego. Podczas I wojny światowej walczył na froncie zachodnim. To tam miał okazję widzieć i poznać nowy rodzaj broni – czołgi. Zaważyło to na jego późniejszej karierze. Po I wojnie światowej pozostał w wojsku. Jego czas miał dopiero nadejść. W latach 30- tych wydał książkę "Achtung Panzer", która zainteresowała nazistów i wojsko niemieckie. Wyłożył w niej koncepcję Blitzkriegu wojny błyskawicznej. Tutaj trzeba zaznaczyć, iż to nie Niemcy ją wymyślili. Teoria ta powstała w zaciszu gabinetów wojskowych we Francji i w Wielkiej Brytanii. Francuzi i Brytyjczycy pamiętając o I wojnie światowej nie chcieli wprowadzać tej idei w życie.

Niemcy jednak nie zamierzali marnować okazji. Oparli się na nowym sojuszniku - Związku Radzieckim. Tam przemysł niemiecki mógł testować nowe czołgi. Gdy naziści doszli do władzy rozpoczęła się era odrzucenia traktatu wersalskiego. Przemysł produkował czołgi już w Niemczech. Guderian zaczął piąć się w górę jeśli chodzi o karierę w wojsku. W 1938 roku staje się Generałem Majorem. Gdy wybucha II wojna światowa Guderian stoi na czele XIX korpusu armijnego Wehrmachtu. Jego korpus bierze udział chociażby w bitwie pod Wizną, gdzie ku jego zaskoczeniu i zdumieniu Wojsko Polskie pod dowództwem Władysława Raginisa daje Wehrmachtowi srogą lekcje pokory. We Francji jego geniusz dowódczy osiąga apogeum. Dowodzi natarciem przez Las Ardeński które doprowadza do kapitulacji armię francuską i do upadku Francji. Jego oddziały przemieszczały się tak szybko, że rozkazy spowolnienia działań wydawał sam Hitler!

Co ciekawe Guderian ignorował je. Doszło do sporu który załagodzono. Na kolejne wyzwanie Guderian nie musiał czekać długo. W 1941 roku bierze udział w inwazji na Związek Radziecki. Jego grupa pancerna (pojazdy miały po bokach namalowaną literę G) już pierwszego dnia walk, wdziera się na około 80 km w głąb ZSRR. Było to tempo niespotykane w dotychczasowych działaniach wojennych! Popadał w konflikty z innymi dowódcami. Hitler jednak bronił go. Do czasu. W grudniu 1941 roku gdy Wojska Niemieckie stały pod Moskwą Guderian popełnia błąd. Wchodzi w konflikt z feldmarszałkiem Gűnterem von Kluge jednym z ulubieńców Hitlera.

Konflikt zaostrza się gdy klęska pod Moskwą i odwrót wojsk niemieckich stają się faktem. Von Kluge triumfuje i Guderian zostaje przeniesiony do rezerwy, by ,,przemyślał swoje postępowanie”. Gdy wojska niemieckie dostają straszne lanie pod Stalingradem w styczniu 1943 roku Guderian zostaje przywrócony do łask. Zostaje mianowany Głównym Inspektorem Wojsk Pancernych. Miał zadbać o wzrost produkcji broni pancernej. Z tego okresu pochodzą jego kontakty z opozycją antyhitlerowską. Później odegrają one jeszcze swoją rolę. W 1944 roku gdy alianci szykują się do lądowania we Francji, w Wehrmachcie trwa konflikt między Feldmarszałkami Rommlem oraz von Kluge odnośnie tego gdzie rozmieścić wojska niemieckie. Konflikt zaognia się do tego stopnia, że Hitler wysyła właśnie Guderiana by go załagodził. Ma pecha albowiem Guderian nie cierpi obydwu Rommla za jego sukcesy a von Kluge za to że w 1941 roku doniósł na niego Hitlerowi. Efekt? Wojska niemieckie zostają rozmieszczone w rejonie Calais (Kale) co przesądza o klęsce w Normandii!

20 lipca pułkownik von Stauffenberg dokonuje zamachu na Hitlera. Guderian jest wtajemniczony w spisek. Nie wyda jednak nikogo, pomimo że jest przesłuchiwany czy wie coś na ten temat. Hitler który nie wie nic o roli Guderiana mianuje go ledwie dzień po zamachu Szefem Sztabu Generalnego Wojsk Lądowych OKH, do tego dochodzi jeszcze funkcja w Trybunale Nadzwyczajnym do sprawy osądzenia zamachowców z 20 lipca. Guderian jednak zamiast kary śmierci będzie zawsze proponował degradację spiskowców i ich wysyłkę na front. On już wiedział że dzień klęski jest bliski. Stanowisko Szefa Sztabu Generalnego dawało bezpośredni dostęp do Hitlera, który zaczął lekceważyć rady generała.

Dawała o sobie znać kampania 1941 jak i późniejsze działania Guderiana. Dymisja była pewna i nastąpiła pod koniec 1944 roku. Nie na długo. W marcu 1945 roku Guderian zostaje przywrócony do łask po raz ostatni. Ponownie zostaje mianowany Szefem Sztabu Generalnego Wojsk Lądowych. Nie mógł już wiele zdziałać. Katastrofa goniła katastrofę wojska niemieckie przegrywały na wszystkich frontach. Guderian zostaje zdymisjonowany ponownie. Oddaje się do niewoli alianckiej w maju 1945 roku. W niewoli pozostanie do 1948 roku, gdy zostanie oczyszczony z niektórych zarzutów odnośnie zbrodni wojennych. Umiera w roku 1954.

Polecam:
Publikacje z serii Gazety wojenne
Cykl Dodatków Rzeczypospolitej pod tytułem Najsłynniejsze Bitwy w Historii Świata
Peter Hoffman Historia Niemieckiego Ruchu Oporu 1933-1945

autor wpisu
(15 znaków)

treść wpisu
(1000 znaków)

email

nie będzie widoczny na stronie