Heinrich Himmler urodził się na początku XX wieku w Bawarii. Był zbyt młody, by wziąć udział w I wojnie światowej, co- jak się później okazało- stało się jednym z źródeł jego żądzy władzy i obsesji kontroli nad życiem milionów ludzi. Po wojnie, jak wielu młodych Niemców, szukał miejsca w życiu. Pierwszym krokiem była fascynacja rolnictwem- w latach 20. zajmował się hodowlą genetycznie modyfikowanych kur. Już wtedy interesował się osadnictwem na Wschodzie, czego dowodem były lekcje języka rosyjskiego. W tym okresie wstąpił również do bractwa Artamanów, propagującego ideę „Krwi i Ziemi”.

W 1923 roku brał udział w nieudanym puczu monachijskim, a niedługo potem wstąpił do NSDAP, SS oraz okultystycznego Towarzystwa Thule. Pod koniec lat 20. został mianowany szefem SS- formacji liczącej wówczas zaledwie 300 ludzi. Gdy naziści przejęli władzę w 1933 roku, SS liczyło już ponad 50 tysięcy członków. Himmler był wówczas szefem SS, Gestapo oraz systemu obozów koncentracyjnych.

W 1936 roku objął funkcję szefa całej policji niemieckiej. Po likwidacji kierownictwa SA przejął kontrolę również nad tą formacją. Rozbudował sieć obozów koncentracyjnych i zagłady do niewyobrażalnej skali- pod koniec wojny mogło istnieć nawet około tysiąca takich placówek.

Himmler pozostawał przez cały czas pod wpływem idei okultystyczno-mitycznych. Wykupił zamek Wewelsburg i przekształcił go w quasi-sakralne centrum SS, wzorowane na legendach arturiańskich. Marzył o stworzeniu z SS elitarnego „zakonu” nowej religii- nazizmu, samemu pełniąc rolę najwyższego kapłana. Uważał się za wcielenie średniowiecznego króla Henryka I i corocznie klękał przy jego grobie.

Jednocześnie intensywnie rozbudowywał siły zbrojne Waffen-SS- pod koniec wojny liczyły one ponad 38 dywizji. SS stało się także organizacją gospodarczą, kontrolującą przemysł i wielkie koncerny. Po wybuchu II wojny światowej Himmler został Komisarzem ds. Umacniania Niemczyzny- odpowiadał za masowe przesiedlenia i germanizację okupowanych terytoriów. Stworzył perfekcyjnie działającą machinę śmierci: transport, eksterminacja i grabież były prowadzone każdego dnia w sposób systemowy.

Jak wielu członków nazistowskiej elity marzył o pełni władzy. Gromadził stanowiska, szukał kontaktów nawet w opozycji antyhitlerowskiej. Nie okazywał żadnej taryfy ulgowej- nawet wobec własnej rodziny. Skazał na śmierć bratanka za homoseksualizm. Po 20 lipca 1944 roku został szefem Sztabu Armii Rezerwowej i realnie dysponował siłą pozwalającą na przejęcie władzy w Rzeszy. Mimo to nigdy nie odważył się otwarcie wystąpić przeciw Hitlerowi.

W ostatnich miesiącach wojny został dowódcą Grup Armii Ren i Wisła, lecz nie był już w stanie powstrzymać klęski. Prowadził tajne negocjacje z aliantami, ale gdy Hitler się o tym dowiedział, pozbawił go wszystkich stanowisk i wydał rozkaz jego aresztowania. Ostatni raz Himmler widziany był u boku Hitlera 20 kwietnia 1945 roku.

Pod koniec wojny próbował uciec, posługując się fałszywą tożsamością, jednak został pojmany przez aliantów. Gdy zorientował się, że czeka go proces, popełnił samobójstwo, przegryzając kapsułkę z cyjankiem. Po wojnie media donosiły jeszcze o odkryciu jego ukrytych aktywów- tzw. „skarbu Himmlera”.

Do dziś uznawany jest za jednego z najbardziej fanatycznych i zbrodniczych ludzi w historii – symbol absolutnego zła.