(...) Z ogólnej sytuacji coraz wyraźniej wynika, że kolos rosyjski, który przygotowywał się do wojny świadomie i z całą pasją właściwą państwom totalitarnym, nie był przez nas doceniony. To stwierdzenie odnosi się zarówno do spraw organizacyjnych, jak i gospodarczych, do komunikacji i transportu, lecz przede wszystkim do zdolności i sprawności czysto militarnej. Na początku wojny liczyliśmy się z około 200 dywizjami nieprzyjaciela. Obecnie zakładamy już 360. Te dywizje nie są pewno uzbrojone i wyposażone według naszych norm, a dowodzenie taktyczne poważnie szwankuje. Jednakże faktem jest, że istnieją. I jeśli tuzin dywizji zostanie rozbitych, Rosjanie wystawią nowy tuzin. Możliwości takie stwarza bliskość źródeł siły ludzkiej, podczas gdy my oddalamy się od swoich źródeł coraz bardziej. Tak więc nasze wojska maksymalnie rozciągnięte i nie mające żadnej głębokości są ciągle narażone na ataki nieprzyjaciela, które odnoszą częściowe sukcesy, ponieważ na ogromnych przestrzeniach musimy właściwie pozostawiać zbyt wiele luk. (...) dodaj komentarz »