Austria oraz Niemcy miały wspólną historię. Ziemie Austriackie oddzieliły się od ziem Cesarstwa Niemieckiego i przez kilka wieków to Wiedeń dyktował warunki państwom niemieckim. Zmieniło się to w II połowie XIX wieku, gdy na drodze wojen doszło do zjednoczenia Niemiec. Nie oznaczało to, iż obydwa państwa zerwały współpracę. Narodziła się wówczas idea Wielkich Niemiec. Idea ta mówiła o zjednoczeniu wszystkich ziem niemieckojęzycznych pod berłem niemieckiego cesarza. Nadszedł czas I wojny światowej, którą obydwa państwa przegrały. Upadły dawne monarchie. Obydwa państwa przeżywały problemy polityczne, gospodarcze. Traktat Wersalski z 1919 roku narzucił zarówno Niemcom jak i Austrii reparacje wojenne, okrojenie terytorium, Wielu uważało, iż nadejdzie w końcu moment, w którym obydwa narody staną się jednością. Spełniłyby się wówczas marzenia wielu polityków niemieckich i austriackich sięgające jeszcze XIX wieku i mówiące o idei Wielkich Niemiec i Austrii zjednoczonych w jeden naród z jednym władcą.

Po I wojnie światowej wielu Austriaków uważało, iż zostali skrzywdzeni. Rozpadła się monarchia ograniczeniu uległa armia austriacka. Austria utraciła ponadto wiele ziem, które stanowiły podstawę przemysłu austriackiego przed wybuchem I wojny światowej. Traktat wersalski z 1919 roku mówił ponadto o zakazie połączenia się Austrii oraz Niemiec. Przez całe lata 20- te i 30- te Austria tak jak i cała Europa miała problem polityczny w postaci częstych zmian rządów. W takiej sytuacji coraz częściej dochodziło do współpracy wojskowej jak i politycznej rządów w Wiedniu i Berlinie. Na początku lat 30- tych w Austrii doszło do zamachu stanu. Demokratycznie wybrany rząd został zastąpiony dyktaturą. Na czele nowego rządu stanął Engelbert Dollfuss człowiek niskiego wzrostu marzący o odbudowaniu potęgi jaką kiedyś była Austria. W tym samym czasie w Niemczech do władzy w legalny sposób do doszli naziści na czele z Adolfem Hitlerem. Naziści mówili wprost, iż Austria i Niemcy muszą stanowić jeden naród, na którego czele stać miał Adolf Hitler, Austriak z urodzenia. Naziści jednak nie chcieli doprowadzić do tego aby Austria powróciła do "dawnej matki" czyli Niemiec w sposób legalny. Engelbert Dollfuss uważał, że najpierw musi być ogłoszone referendum i to w obydwu państwach niemieckojęzycznych. Austriaccy naziści postanowili przyspieszyć bieg wypadków.

W roku 1934 dochodzi do pierwszej próby, która kończy się klęską austriackich nazistów. Kanclerz Austrii zostaje co prawda zamordowany jednak policja austriacka oraz armia austriacka bardzo szybko opanowują sytuację. Naziści austriaccy zostają zmuszeni do emigracji do Niemiec i Włoch. W tych krajach czekali na nadejście odpowiedniego momentu. W Berlinie narodził się wówczas pomysł szkodzenia gospodarce austriackiej (która i tak cierpiała z powodu wielkiego kryzysu oraz ograniczeń traktatu wersalskiego) jak również wywierania presji politycznej na władzę w Wiedniu. W roku 1938 Adolf Hitler postanawia zagrać bardzo ostro. Domaga się połączenia obydwu państw niemieckojęzycznych. Kurt Schuschnigg kanclerz Austrii wyraża zgodę pod warunkiem, iż zjednoczenie odbędzie się na drodze plebiscytu. Tego Hitler już nie wytrzymuje i wydaje rozkaz wojskom niemieckim by przygotowały się do wojny z Austrią. Groźby skutkują bardzo dobrze. Kanclerz Austrii ulega. Plebiscyt i tak odbywa się. Według oficjalnych danych w Austrii za zjednoczeniem z Niemcami było 95 procent obywateli, a w Niemczech około 99 procent. 13 marca 1939 roku Adolf Hitler wjechał do Wiednia. Według wielu wspomnień, już dzień później garnizon wojskowy w Wiedniu nosił na mundurach orła ze swastyką. Jak więc widać Austriacy byli doskonale przygotowani do połączenia z Niemcami. Tłumy na ulicach miast austriackich mówiły wiele.

Ziemie austriackie zostały przemianowane na "Marchię Wschodnią" Tak zwaną "Ostmark". Na czele administracji został postawiony Arthur Says Inquart, którego celem miało być jak najszybsze podporządkowanie ziem austriackich III Rzeszy i ich unifikacja. Naziści przejęli cenne zasoby złota i dewiz potrzebnych do dalszego finansowania działań militarnych. Ci, którzy uciekli w roku 1934 teraz wrócili i natychmiast zaczęli się mścić na tych, którzy przeszkodzili im cztery lata wcześniej. Rozpoczęły działalność obozy koncentracyjne zwłaszcza Mauthausen oraz miejsca masowej śmierci w tym zamek Hartheim gdzie prowadzono eksperymenty medyczne na ludziach chorych psychicznie jak i inwalidach. Żydów austriackich pozbawiono praw obywateli niemieckich. Ludność Żydowską zaczęto nakłaniać do opuszczania ziem austriackich. Miała ona pozostawić swoje majątki, które zostały podporządkowane specjalnej jednostce zwanej Biurem Emigracyjnym. Na jego czele stanął człowiek, który miał jeszcze odegrać straszną rolę w dziejach III Rzeszy jak i Holokaustu Adolf Eichmann. III Rzesza uzyskała wspólną granicę z Włochami co ułatwiało znacznie współpracę militarną i polityczną obydwu dyktatur pomimo tego, iż Benito Mussolini niechętnie patrzył na poczynania Hitlera wobec Austrii. Czas pokoju kończył się. Następnym celem Adolfa Hitlera stała się Czechosłowacja, którą zamierzał powoli wchłaniać. Kilka miesięcy później rozpoczął swoje dzieło. W niemieckie ręce dostały się Sudety. Dziś wielu Austriaków uznaje swój kraj za pierwszą ofiarę Adolfa Hitlera. Nie chcą pamiętać o plebiscycie jak i również o wydarzeniach z lat 1934-1938.


Polecamy:
Naziści
Teczka Hitlera
Proces w Norymberdze
Encyklopedia II Wojny Światowej

autor wpisu
(15 znaków)

treść wpisu
(1000 znaków)

email

nie będzie widoczny na stronie