StuH42 był odpowiedzią na zapotrzebowanie armii w ruchome wsparcie ogniowe, gdyż długolufowe StuG 40 były używane głównie jako niszczyciele czołgów. Pod koniec 1941 roku Heereswaffenamt zlecił zakładom Alkett przebudowę 12 pojazdów StuG 40 w haubicę. Produkcja seryjna ruszyła w marcu 1943 roku. Łącznie wyprodukowano 1299 sztuk. Konstrukcja StuH 42 była niemal identyczna jak StuG 40. Oba pojazdy różniły się tylko zastosowanym uzbrojeniem i innym rozmieszczeniem zasobników amunicyjnych. W obu pojazdach równolegle wprowadzano także wszystkie modyfikacje. Uzbrojenie główne stanowiła haubica leFH 18 l/28 zakładów Rheinmetall Borsig. Stosowano 2 rodzaje osłon armaty-spawaną (20 mm) i odlewaną tzw. Saukopfblende (80mm) Standardowy zapas amunicji wynosił 36 pocisków. Uzbrojenie pomocnicze stanowił karabin maszynowy MG 34 z zapasem amunicji 600 pocisków. W skład wyposażenia załogi wchodziły pistolety maszynowe MP40.
Dane techniczne Sturmhaubitze 42
Masa1
|
23 900 kg
|
Długość |
6 140 mm |
Szerokość |
2 920 mm |
Wysokość |
2 150 mm |
Silnik |
12 cylindrowy, gaźnikowy, rzędowy firmy Maybach, chłodzony cieczą o pojemności 11867 cm sześc. i mocy 300 KM. |
Prędkość |
38km/h |
Zasięg na drodze |
155 km |
Zasięg w terenie |
95 km |
Pokonywane przeszkody |
brody 0,80 m, wzniesienia 30 stopni, pionowe ściany 0,60 m, rowy, okopy 2.30 m |
Załoga |
4 osoby |
Uzbrojenie |
Haubica 10,5cm Sturmhaubitze 42 L/28, 1 karabin maszynowy MG 34 lub MG 42 7,92 mm |
Grubość pancerza |
11-80 mm |
dodaj komentarz »