W realizacji hitlerowskich planów eksterminacji narodów brali również aktywny udział lekarze niemieccy stojący na czele centralnych instytucji medycznych SS i Wehrmachtu, wraz z podległym im personelem lekarskim niższych szczebli. Szczególna rola przypadła w tym względzie lekarzom SS pełniącym służbę w obozach koncentracyjnych, m.in. w KL Auschwitz. Przeprowadzali w nich zbrodnicze eksperymenty medyczne na więźniach oraz wypełniali inne sprzeczne z zawodem lekarskim czynności. Wspierając swą działalnością realizowany w obozie program eksterminacji przeszli do historii jako lekarze zbrodniarze. W dziale tym chcę przedstawić opisy niektórych lekarzy SS, którzy przeprowadzali w KL Auschwitz eksperymenty pseudomedyczne.
Prof. dr Carl Clauberg
W obozie przeprowadzał eksperymenty sterylizacyjne. Do jego dyspozycji oddano część bloku 10 w obozie macierzystym. W znajdujących się na piętrze tego bloku dwóch salach przebywało kilkaset Żydówek z różnych państw. Opracowana przez Clauberga bezoperacyjna metoda sterylizacji masowej polegała na wprowadzaniu do kobiecych narządów rodnych specjalnie w tym celu spreparowanego drażniącego środka chemicznego, wywołującego ich ostry stan zapalny. Po kilku tygodniach następowało zrośnięcie jajowodów, a tym samym ich niedrożność. Część Żydówek na skutek eksperymentów Clauberga zmarła, część uśmiercono celem przeprowadzenia sekcji zwłok. W czerwcu 1943 r. Clauberg pisał do Himmlera:
Obmyślona przeze mnie metoda bezoperacyjnego przeprowadzania sterylizacji kobiet jest już prawie całkowicie opracowana [...]. Jeśli chodzi o pytanie skierowane do mnie przez pana Reichsführera, w jakim czasie będzie możliwe wysterylizowanie w ten sposób 1000 kobiet, to dzisiaj mogę na nie udzielić, zgodnie z przewidywaniem następującej odpowiedzi: gdy badania prowadzone przeze mnie będą dawały dalej takie wyniki, jak dotychczas, a nie ma żadnych podstaw do przyjęcia by tak nie było, to w niedługim czasie będę mógł zameldować, że jeden wprawiony lekarz w odpowiednio urządzonej placówce i przy pomocy 10 osób personelu pomocniczego będzie mógł najprawdopodobniej przeprowadzić w ciągu jednego dnia sterylizację kilkuset, a nawet 1000 kobiet.
Dr Horst Schumann
![Dr Horst Schumann](/pliki/262,3,index_51.jpg)
Schumann, podobnie jak Clauberg, dążył do wyszukania najbardziej dogodnego sposobu masowej sterylizacji, która umożliwiłaby Trzeciej Rzeszy biologiczne wyniszczenie podbitych narodów "metodą naukową", poprzez pozbawienie ludzi zdolności rozrodczych. W jednym z baraków KL Birkenau oddano do dyspozycji Schumanna stację ?sterylizacji rentgenowskiej?. Co pewien czas doprowadzano kilkudziesięcioosobowe grupy żydowskich więźniów i więźniarek, których poddawano następnie eksperymentom sterylizacyjnym przez naświetlanie promieniami Roentgena jąder u mężczyzn i jajników u kobiet. W poszukiwaniu optymalnej dawki napromieniowania dla osiągnięcia pełnej bezpłodności, Schumann stosował różne dawki w zmienionych odstępach czasu. W następstwie naświetlań występowały na ciałach ofiar, przede wszystkim w okolicy podbrzusza i pachwin oraz na pośladkach ciężkie rany oparzeniowe, a na skórze - popromienne zapalenia oraz trudno gojące się zmiany ropne. W przypadku powikłań dochodziło do licznych zejść śmiertelnych. Wynik eksperymentów sterylizacyjnych za pomocą naświetlań promieniami Roentgena okazał się niezadowalający. W pracy "O oddziaływaniu promieni Roentgena na ludzkie gruczoły rodne" (napisanej w oparciu o przeprowadzane w KL Auschwitz eksperymenty i przesłanej Himmlerowi w kwietniu 1944 roku) Schumann opowiedział się za operacyjną metodą kastracji, jako pewniejszą i szybszą.
Dr Mengele
![Dr Mengele](foto,75,110,263,3,index_52.jpg)
Dr medycyny i filozofii Josef Mengele, w ścisłej współpracy z Instytutem Cesarza Wilhelma do spraw Antropologii, Nauki o Dziedziczeniu i Eugeniki, prowadził badania nad zagadnieniem bliźniactwa, oraz fizjologią i patologią skarlenia. Interesował się też osobami o różnym zabarwieniu tęczówki oka oraz przyczynami i metodami leczenia raka wodnego (zgorzeli policzka), niemal nieznanej dotąd w Europie choroby, nękającej w obozie Cyganów. Swoje doświadczenia rozpoczął na dzieciach cygańskich. Jedna z jego pracowni mieściła się w tzw. cygańskim obozie familijnym. Z polecenia Mengelego wybrane dzieci cygańskie chore na raka wodnego były uśmiercane, w celu przeprowadzenia badań histopatologicznych. Wykonywano przy tym preparaty poszczególnych organów, a nawet konserwowano w słojach całe głowy dzieci i wysyłano m.in. do Akademii Medycznej w Grazu (Austria). Bliźnięta, karły i osoby o niecodziennych cechach fizycznych (z wadami rozwojowymi przejawiającymi się w karłowatości lub dziedzicznym kalectwie) zaczął również wybierać z transportów żydowskich przywożonych do obozu w Brzezince na zagładę, z obozu familijnego Żydów z Theresienstadt i z odcinka BIII tzw. "Meksyku".
W pierwszej fazie eksperymentów Mengele poddawał znajdujące się w jego dyspozycji pary bliźniacze oraz ludzi z wrodzonymi anomaliami specjalistycznym badaniom lekarskim, możliwym do przeprowadzenia na żywym organizmie. Trwające godzinami badania, zazwyczaj bolesne i wyczerpujące, były ciężkim przeżyciem dla wystraszonych i głodnych dzieci, z których rekrutowała się większość par bliźniaczych. Bliźnięta i osoby kalekie były fotografowane, z ich szczęk i zębów sporządzano odlewy gipsowe, zabezpieczano odciski palców rąk i nóg. Z chwilą zakończenia badań na poszczególnych parach bliźniaczych i karłach zabijano ich na polecenie Mengelego zastrzykami fenolu celem przystąpienia do kolejnego etapu eksperymentów, jakim miała być analiza porównawcza organów wewnętrznych, przeprowadzana na podstawie sekcji zwłok. Interesujące z "naukowego" punktu widzenia preparaty anatomiczne konserwowano i wysyłano do Instytutu w Berlinie-Dahlem celem dokładniejszego zbadania.
Dr Johann Paul Kremer
![Dr Johann Paul Kremer](/pliki/264,3,index_53.jpg)
Z uśmiercaniem więźniów związane były również badania nad zmianami powstałymi w organizmie ludzkim na skutek głodu, szczególnie nad zanikiem brunatnym wątroby (braune Atrophie). Prowadził je w KL Auschwitz profesor anatomii Uniwersytetu w Münster, wykładowca anatomii i nauki o ludzkiej dziedziczności, dr filozofii i medycyny, SS-Obersturmführer Johann Paul Kremer. W ambulatorium bloku 28 w obozie macierzystym dokonywał przeglądu więźniów ubiegających się o przyjęcie do szpitala. Było wśród nich wielu więźniów skrajnie wyniszczonych. tzw. muzułmanów - wyżywienie, znajdujących się w końcowym stadium zagłodzenia, których w większości przeznaczał na śmierć przez zastrzyk fenolu. Kremer wybierał tych więźniów, których uznał za odpowiedni materiał doświadczalny. Bezpośrednio przed ich uśmierceniem, w momencie gdy leżeli na stole sekcyjnym, wypytywał skazanych na śmierć więźniów o istotne dla siebie szczegóły, np. o wagę ciała przed aresztowaniem, czy zażywane ostatnio leki. We wskazanych przypadkach więźniów tych fotografowano. Z ciepłych jeszcze zwłok pobierano i zabezpieczano do jego dyspozycji wycinki z wątroby, śledziony i trzustki.
Lekarze SS Friedrich Entress, Helmuth Vetter, Eduard Wirths
W latach 1941-1944 obozowi lekarze SS Friedrich Entress, Helmuth Vetter, Eduard Wirths wypróbowywali na więźniach KL Auschwitz tolerancję i skuteczność nowych preparatów i leków oznaczonych m.in. kryptonimami: B-1012, B-1O34,. B-1O36, 3582, P-111, a także występujących np. pod nazwą rutenolu i peristonu, nie wprowadzonych jeszcze do użytku. Działali na zlecenie koncernu IG Farbenindustrie, głównie wchodzącej w skład tego koncernu firmy Bayer. Wymienione preparaty podawano więźniom cierpiącym na choroby zakaźne przy czym w wielu przypadkach zakażano ich tymi chorobami.
Prof. dr August Hirt
![Prof. dr August Hirt](/pliki/266,3,index_55.jpg)
W 1942 roku SS-Hauptsturmführer prof. dr August Hirt, dyrektor zakładu anatomii Uniwersytetu Rzeszy w Strassburgu, przystępując do tworzenia zbioru szkieletów żydowskich (pod auspicjami fundacji Ahnenerbe), uzyskał u Himmlera zezwolenie na dokonanie w tym celu wyboru w KL Auschwitz potrzebnej mu liczby więźniów. Wyboru 115 osób (79 Żydów, 2 Polaków, 4 Azjatów, zapewne jeńców radzieckich i 30 Żydówek) oraz ich "wstępnego opracowania" polegającego na przeprowadzeniu pomiarów antropometrycznych i zebraniu danych osobistych dokonał jego współpracownik, SS-Hauptsturmführer dr Bruno Beger, przybyły do KL Auschwitz w pierwszej połowie 1943 roku. "Pracę" ukończył 15 czerwca 1943 roku. Część spośród wybranych przez Begera więźniów po odbyciu kwarantanny, w lipcu i z początkiem sierpnia, skierowano do obozu koncentracyjnego Natzweiler-Struthof, gdzie zostali uśmierceni w komorze gazowej. Zwłoki ofiar przekazano do dyspozycji Hirta jako materiał do wspomnianego zbioru szkieletów, który m.in. umożliwić miał studia antropologiczne, wykazujące wyższość rasy nordyckiej.
(źródło Muzeum Auschwitz)
dodaj komentarz »
Galerie powiązane z tym artykułem: